Namibië
Door: Jadranka en Robin
Blijf op de hoogte en volg Robin en jadranka
25 November 2014 | Namibië, Karasburg
Namibië.
Tien jaar na ons eerste bezoek aan Namibië, zijn we weer nu terug. Om een aantal punten te herbeleven en om dingen die we niet gezien hebben nu wel te kunnen zien.
Helemaal in het zuiden van Namibië zijn we de grens overgegaan vanuit Zuid-Afrika. Vandaar uit door het mooie nationaal park Ai-Ais gereden.
In Aus terecht gekomen, daar waar we 10 jaar geleden een echt luxe huisje in the middle of nowhere hadden. We stonden nog in de computer! Nu 3 dagen gekampeerd in een tentje. Een mooie wandeling gemaakt en naar Lüderitz geweest. Een kustplaatsje waar we 10 jaar geleden heerlijke swartzschwalder kirschtaart hebben gegeten. Nu in dat cafeetje gebruncht, helaas hadden ze geen lekkere taart meer. Op de terugweg de wilde paarden gezien; die leven daar zonder eigenaar en ze worden niet gevoerd.
Bij de Sossusvlei hadden we dit keer wel geluk met het weer. (10 jaar geleden hebben we niets gezien door een hevige standstroom). Echt ongelofelijke mooie rode zandduinen. We hebben er één beklommen en daarna door naar de Dead Vlei: de dode uitgedroogde bomen tussen de rode zandduinen op wit gesteente. Het was beiden prachtig!
Solitaire, waar we om 10.30 uur 's ochtends nog getwijfeld hebben om te overnachten maar niet gedaan omdat we er zo vroeg waren, is een plaatsje bekend van het boek van Ton van der Lee. Dit is een Nederlander die daar een hotel met cafe heeft gebouwd, omdat dat een centraal punt is waar bijna alle toeristen langs komen, maar geen overnachtingsmogelijkheid had. Het is nu een plaatsje waar alleen het hotel met winkeltje, bar en benzinepomp met garage te vinden is.
Vervolgens door naar de Skelleton coast, een stuk langs de kust waar je alleen overdag mag rijden; je moet je aan- en afmelden als je er in en uit rijdt. Echt bijzonder zo'n stuk niks! Het was achteraf verstandiger geweest om de tank nog helemaal vol te gieten bij de laatste pomp voor de ingang (ondanks dat we nog meer dan 3 kwart tank vol hadden zitten), want na de Skelleton coast was het nog te ver rijden om de volgende pomp te halen.....
Maar goed dat hebben we uiteindelijk ook weer overleeft.
In Twijfelfontein hebben we allemaal rotstekeningen van duizenden jaren oud gezien en zijn vervolgens verder noordwaarts vertrokken richting de stad Opuwo. Hier leven met name de Himba's (oorspronkelijke bewoners van Namibië). Nog meer noordelijker leven deze Himba's ver verwijderd van de bewoonde wereld in kleine familiedorpjes. Wij hebben zo'n Himbadorp bezocht onderweg naar de schitterende waterval Epupa op de grens met Angola. Super ervaring met name bij de Himba's. Robin wilde blijven!
Terug uit het uiterste noorden richting Etosha (het grootste wild park van Namibië). Als enige gasten op het net een maand geopende kamp in onze tent geslapen. 's Avonds in een uitkijkpost over een drinkplaats relaxed zitten kijken. Naast jakhals en springbokjes, vliegende uilen gezien dit was erg bijzonder om mee te maken. Op het eind van de tweede dag in het park hebben we leeuwinnen gespot! Met zijn drieën onder de boom.
Vandaar uit richting Waterbergplateau (50 km lang, 16 km breed en zo'n 150 meter hoger dan de omliggende vlakte). Daar op geklommen en een safari gedaan.
Op doorreis kwamen we in het plaatsje waar we 10 jaar geleden onze houten olifanten hebben gekocht. Nu alleen een spel met balletjes gekocht dus niet weer terug met zoveel bagage als toen.
Via de oostkant teruggereden naar beneden, via Auob lodge, ook een weer zien na 10 jaar, daar overnacht.
En als afsluiter bij Keetmanshoop in de buurt het kokerbomenwoud weer gezien. En daar in de buurt heeft Jadranka nog kennis gemaakt met een cheetah. Ze mocht hem zelf aanhalen.
Het was weer een super mooi ervaring, nu rustig aan over de grens terug naar Zuid-Afrika en dan na twee weken richting huis.
Tot gauw!!
Groetjes,
Jadranka en Robin
Tien jaar na ons eerste bezoek aan Namibië, zijn we weer nu terug. Om een aantal punten te herbeleven en om dingen die we niet gezien hebben nu wel te kunnen zien.
Helemaal in het zuiden van Namibië zijn we de grens overgegaan vanuit Zuid-Afrika. Vandaar uit door het mooie nationaal park Ai-Ais gereden.
In Aus terecht gekomen, daar waar we 10 jaar geleden een echt luxe huisje in the middle of nowhere hadden. We stonden nog in de computer! Nu 3 dagen gekampeerd in een tentje. Een mooie wandeling gemaakt en naar Lüderitz geweest. Een kustplaatsje waar we 10 jaar geleden heerlijke swartzschwalder kirschtaart hebben gegeten. Nu in dat cafeetje gebruncht, helaas hadden ze geen lekkere taart meer. Op de terugweg de wilde paarden gezien; die leven daar zonder eigenaar en ze worden niet gevoerd.
Bij de Sossusvlei hadden we dit keer wel geluk met het weer. (10 jaar geleden hebben we niets gezien door een hevige standstroom). Echt ongelofelijke mooie rode zandduinen. We hebben er één beklommen en daarna door naar de Dead Vlei: de dode uitgedroogde bomen tussen de rode zandduinen op wit gesteente. Het was beiden prachtig!
Solitaire, waar we om 10.30 uur 's ochtends nog getwijfeld hebben om te overnachten maar niet gedaan omdat we er zo vroeg waren, is een plaatsje bekend van het boek van Ton van der Lee. Dit is een Nederlander die daar een hotel met cafe heeft gebouwd, omdat dat een centraal punt is waar bijna alle toeristen langs komen, maar geen overnachtingsmogelijkheid had. Het is nu een plaatsje waar alleen het hotel met winkeltje, bar en benzinepomp met garage te vinden is.
Vervolgens door naar de Skelleton coast, een stuk langs de kust waar je alleen overdag mag rijden; je moet je aan- en afmelden als je er in en uit rijdt. Echt bijzonder zo'n stuk niks! Het was achteraf verstandiger geweest om de tank nog helemaal vol te gieten bij de laatste pomp voor de ingang (ondanks dat we nog meer dan 3 kwart tank vol hadden zitten), want na de Skelleton coast was het nog te ver rijden om de volgende pomp te halen.....
Maar goed dat hebben we uiteindelijk ook weer overleeft.
In Twijfelfontein hebben we allemaal rotstekeningen van duizenden jaren oud gezien en zijn vervolgens verder noordwaarts vertrokken richting de stad Opuwo. Hier leven met name de Himba's (oorspronkelijke bewoners van Namibië). Nog meer noordelijker leven deze Himba's ver verwijderd van de bewoonde wereld in kleine familiedorpjes. Wij hebben zo'n Himbadorp bezocht onderweg naar de schitterende waterval Epupa op de grens met Angola. Super ervaring met name bij de Himba's. Robin wilde blijven!
Terug uit het uiterste noorden richting Etosha (het grootste wild park van Namibië). Als enige gasten op het net een maand geopende kamp in onze tent geslapen. 's Avonds in een uitkijkpost over een drinkplaats relaxed zitten kijken. Naast jakhals en springbokjes, vliegende uilen gezien dit was erg bijzonder om mee te maken. Op het eind van de tweede dag in het park hebben we leeuwinnen gespot! Met zijn drieën onder de boom.
Vandaar uit richting Waterbergplateau (50 km lang, 16 km breed en zo'n 150 meter hoger dan de omliggende vlakte). Daar op geklommen en een safari gedaan.
Op doorreis kwamen we in het plaatsje waar we 10 jaar geleden onze houten olifanten hebben gekocht. Nu alleen een spel met balletjes gekocht dus niet weer terug met zoveel bagage als toen.
Via de oostkant teruggereden naar beneden, via Auob lodge, ook een weer zien na 10 jaar, daar overnacht.
En als afsluiter bij Keetmanshoop in de buurt het kokerbomenwoud weer gezien. En daar in de buurt heeft Jadranka nog kennis gemaakt met een cheetah. Ze mocht hem zelf aanhalen.
Het was weer een super mooi ervaring, nu rustig aan over de grens terug naar Zuid-Afrika en dan na twee weken richting huis.
Tot gauw!!
Groetjes,
Jadranka en Robin
